Michelangelo vieringen ter nagedachtenis 450 jarig overlijden

Het is dit jaar 450 jaar geleden dat Michelangelo overleed, en er zijn hem al heel wat eerbewijzen ten deel gevallen. Toch wil ik er graag nog een paar noemen, voor degenen die Italie nog bezoeken dit jaar.
Onlangs werden er twee films vertoond in Firenze, waaronder een korte van de beroemde regisseur Antonioni uit 2004. Het is een pure ode aan de 'Mozes' met prachtige close ups. Terug te zien op vimeo: http://vimeo.com/12509233


 Daarna volgde een gedramatiseerde documentaire uit 2012 waarin enige periodes uit zijn leven werden uitgelicht, vanzelfsprekend enigzins getroubleerd. Recent onderzoek, van onder meer Forcellino, is er goed in verwerkt. Zo wordt er aandacht besteed aan de invloed van de 'Spirituali' op Michelangelo's gedachtengoed, overgebracht via zijn vriendschap met Vittoria Colonna. Ook de roerige tijden in Florence met de machtswisselingen van de Medici naar Republiek en viceversa, waarbij Michelangelo zelfs een tijd onderduikt in de San Lorenzo, komen voorbij. Hierbij een foto van zijn geheime ruimte waarin hij een tijd verbleef.

Rutger Hauer speelt de rol van de oude Michelangelo en dat doet hij zeer overtuigend, verrassend genoeg. Zie http://youtu.be/UjAjcqkd-K8. In Firenze is in Casa Buonarotti nog tot 20 oktober de Tentoonstelling Michelangelo en het '900 te zien.

In Rome is tot 14 september de volgende tentoonstelling te zien- 1564-2014 MICHELANGELO Incontrare un artista universale
Musei Capitolini  - Er zijn ruim 150 werken geexposeerd, waarbij u in acht moet nemen dat dat vooral tekeningen en andere voorbereidende werkzaamheden betreffen, en attributen die omstandigheden en omgeving uitleggen- bustes van opdrachtgevers, citaten uit boeken etc.  Daarnaast zijn er ook enkele beeldhouwwerken te zien zoals de 'Madonna van de trap' een jeugdwerk uit Firenze, onbekendere versies en kopieen.

De tentoonstelling begint met een aparte grote zaal, die normaal deel uit
maakt van de collectie (beelden met Pausen). Hier staat een (onbekende) versie van Christus ‘trionfator’, afkomstig uit Bassano Romano. Het betreft een van de versies die  Michelangelo is begonnen in de jaren 10 van de 16^e eeuw, in opdracht van.. en waar hij niet tevreden over was, overgelaten aan leerlingen. In de Santa Maria Sopra Minerva staat uiteindelijk de bekendste versie waar men mee in heeft gestemd (Michelangelo opteerde voor een 3^e versie maar dat vonden ze te lang gaan duren). Deze versie is klassieker kwa pose, een beetje ala David maar dan wat slanker. Itt tot de Sopra Minerva versie die veel gespierder is en de torso gedraaid, richting Manierisme.

 

Verder vindt men hier onder meer de Brutus terug, met enkele voorbeelden van voorgangers en tijdgenoten ernaast. En prachtig belicht de Madonna van de trap uit begin jaren 90- had geweldig geweest om hier een passende Donatello naast te hebben gehad, om te zien waar zijn inspiratie vandaan kwam. Voor de overige zalen is het verder naar boven voor de normale expostieruimtes.

 Daar begint het geheel eigenlijk met een overzicht van portretten van personen rondom zijn jeugd- De kring van Lorenzo de Medici met Ficino, Poliziano , opdrachtgevers zoals diverse Pausen e.d. Daarna volgen enkele tekeningen uit de begintijd, en een kopie vh schilderij naar Duits voorbeeld (Anthony..) Leuk om dat te zien, maar dat zal gewone publiek weinig zeggen. Enkele slechte afgietsels kopieen, onder andere van De Bacchus en verderop van een van de slaven. Verder veel fantastisch materiaal: veel tekeningen/ studies, enkele kleine kruisbeeldjes en het houten kruisbeeld uit de Santo Spirito- mooi bijeen gebracht. Ook wordt kort aandacht besteed aan Vittoria Colonna , de Spirituali (ah eind, met mooie noli mi tangere).

Een zaal draait om San Lorenzogevelproject, met mooie houten model, tekeningen etc. Verderop prachtig schilderij van Venus Celeste- toeschrijving Bronzino/ Pontormo- op basis van karton van Mich. Ik zou zeggen Bronzino- te gelikt voor Pontormo en typische Bronzinostijl- wel echt mooi! Iets verderop een prachtig werk toesgeschreven aan Rosso fiorentino, gemaakt naar Michelangelo’verloren gegane Leda en de zwaan, prachtig prachtig (gebaseerd op de houding van figuur de Nacht). Allegorie van Allori naar tekening van Michelangelo.

De uitleg zou wat uitgebreider kunnen. Al met al fantastische tentoonstelling voor de kenner, voor leek wellicht iets minder. Nog te zien tot 21 september €13 incl toegang tot rest vd collectie (vergeet overkant niet!)

 

 

 

 

 

      

De wijnschool / Enoscuola van Luca Gardini

Luca Gardini, wereldkampioen sommelier in 2010, voorheen werkzaam bij de mooiste sterrenzaken van Italie is voor zichzelf begonnen. Zelf zegt hij dat hij het hoogdravende gedoe zat was en wijn drinken terug wil brengen tot de essentie: "Degustazione Quotidiana" - dagelijkse proeverij- dat is de naam van zijn nieuwe concept dat gisteren voor de pers werd gepresenteerd. Zijn wijnschool- "enoscuola" bevindt zich in de Mercato Centrale di San Lorenzo, in hartje Florence/ Firenze.

Op de begane grond zijn daar nog steeds de vertrouwde winkels met allerhande delicatessen te vinden en stalletjes met de plaatselijke specialiteiten als "trippa" - pens- bij Nerbone stonden ze in de rij.
Boven was vroeger de groente en fruitmarkt te vinden, een kleurrijk schouwspel en een plek waar ik graag mijn boodschappen deed. Tegenwoordig ziet het er heel anders uit en is het omgetoverd in een grote hippe ruimte met verschillende thema's en barren zoals een aparte bierbar, een kookschool, kookboeken sectie, wijnbarsectie en uiteraard de wijnschool van Luca Gardini.

Daarbij verwachtte ik een flinke ruimte, ingericht om eens echt goed te kunnen proeven. De praktijk is iets anders: er is een grote u-bar waar 15 personen aan plaats kunnen nemen. Iedereen heeft wel zijn eigen 'station'  met gootsteen om wijn uit te kunnen spugen en wegspoelen. De glazen zijn een novititeit en expres zonder steel- dit om de drempel te verlagen en te voorkomen dat mensen niet weten hoe ze een glas beet moeten houden... Daarnaast bevindt de bar zich in een open ruimte- dat heet de eerste vedieping die ook open is, dus alle geluiden van beneden en boven omgeven je. We kregen allemaal een ontvanger voor de microfoon die de docent gebruikte. Met ontvanger kon je de docent wel horen maar ook flink wat extra ruis, zonder hoorde je vooral de omgeving.
We proefden Franciacortabubbels van Berlucchi die uit werden gelegd volgens de utigangspunten van de Enoscuola- ik heb er door de omstandigheden weinig van kunnen horen, maar dit is de vertaling van de uitgangspunten, die ik opzichzelf heel plausibel vind. Ben blij dat ik de wijnen al bij Berlucchi zelf heb kunnen proeven in echte wijnglazen, vind deze meer geschikt voor water.
De Uitgangspunten:
Simpelheid: een wijn met smaak is al groot.
eerlijkheid: respect voor het territorium en de karakteristieken van de verschillende (wijn) soorten
drinkbaarheid: er wordt niet eerst 100 x geroken, maar geconsumeerd. Een 'goede' fles is er een die je leeg drinkt en zin hebt om een tweede te openen.
schoon werken/netheid: wijn mag geen defecten hebben die verdoezeld worden
respect voor andermans smaak. Wijn is om te leren begrijpen maar ook om de dialoog aan te gaan met iedereen. Smaak is niet voor iedereen gelijk.
Op zichzelf een leuk concept, in 40 minuten proef je 4 wijnen en  krijg je ze volgens deze 'methode' uitgelegd. Als ze wat aan de geluidsproblematiek doen en echte wijnglazen nemen dan kom ik graag nog eens langs.

Pontormo en Rosso Fiorentino

Pontormo en Rosso Fiorentino- tentoontstelling te Firenze/ Florence laatste kans!

U heeft nog tot 20 juli de tijd, d.w.z. tot eind deze week om een een zeer bijzondere tentoonstelling te bezichtigen in het Palazzo Strozzi te Firenze. Iedere dag geopend

tot 20.00 uur en donderdags zelfs tot 23.00 uur. Een absolute aanrader!!

Jacopo da Pontormo (Pontorme (nu Empoli), 24 mei 1494 – Florence, 2 januari 1557) was een Florentijns kunstschilder uit de 16e eeuw. Rosso Fiorentino of ook wel Il Rosso, geboren als Giovan Battista di Jacopo di Gasparre (Florence, 1494 - 1540) was een Italiaanse kunstschilder, zijn naam sloeg op de kleur van zijn haardos. Beiden uit 1494, toen Michelangelo net zijn eerste kunstwerken maakte. Toen ze zo'n beetje volwassen waren was Michelangelo samen met Leonardo en Raffael het summum. De werken die hij had gemaakt waaronder een karton voor 'de slag bij Cascina' wat bedoeld was als fresco in het Palazzo Vecchio werd bestempeld als 'school van de wereld' en daar kwam de Sixtijnse kapel in Rome nog overheen.

Tijdgenoten moesten maar zien hoe ze hiermee omgingen, sommigen gingen voor de kopie, anderen probeerden een eigen draai te geven aan de mogelijkheden. Ander kleurgebruik, andere themathiek e.d. Het Manierisme was geboren en Rosso en Pontormo zijn twee top-exponenten ervan die allebei een eigen signatuur hebben ontwikkeld. De tentoonstelling is een unieke gelegenheid om veel van hun werken bijeen te zien, zeker ook vanuit het perspectief dat ze samen begonnen zijn bij dezelfde leermeester Andrea Del Sarto. (Florence, 16 juli 1486/1487? - Florence, 28/29 september 1530 of 21 januari 1531) was een Italiaanse kunstschilder die faam maakte tijdens de hoogrenaissance. Hij genoot hoog aanzien bij tijdgenoten als een kunstenaar "senza errori" (dat wil zeggen foutloos).


De tentoonstelling laat goed overeenkomsten zien, maar ook waar de wegen zich scheiden- in stijl maar ook bijvoorbeeld in opdrachtgeverschap. Helaas missen er een paar topwerken, waaronder de uitmuntende kruisafname van Pontormo in de San Felicita, maar die kunt u gewoon gratis in die kerk in Firenze gaan bezichtigen (tussen Ponte Vecchio en Palazzo Pitti ad linkerkant, kan niet missen). Voor de Kruisafname van Rosso moet u wat verder reizen naar Volterra, voorwaar geen straf!

Feest / dag van de Vrijheid - Festa della Liberta

Vandaag is een Nationale feestdag in Italie:  men viert de val van het fascistische regime van Mussolini op 25 april 1945. De partizanen streden een bloedige strijd die uiteindelijk gewonnen werd in het Noorden.

 

Op 25 april 1945 werd Italia uit de handen van de Duitsers bevrijd. Niet alleen aan de bezetting van de Duitsers kwam een einde, maar ook aan het fascistische regime van Mussolini en de zijnen. Voor dit laatste hadden i partigiani, de partizanen, gezorgd, nog vóórdat de geallieerden arriveerden. I partigiani hadden de resistenza georganiseerd, het verzet tegen het nazi-fascistische regime. Hierdoor konden vrijheid en democratie weer zegevieren in Italia.

Op 25 april 1945 trokken de partizanen door de belangrijkste Italiaanse steden om de overwinning te claimen. Dat wordt nog steeds gevierd, maar ook worden vandaag de dag nog steeds de slachtoffers herdacht die hun leven leven hebben gegeven voor de vrijheid. 

Voor de italiani is 25 april een nationale feestdag en een officiële vrije dag. Overal in het land vinden herdenkingsbijeenkomsten plaats, van klein tot groot, sommige met fanfares, andere met grote vlaggen. Ook zijn er veel politieke manifestaties en concerten. Attenzione: veel winkels, musea, restaurants en bars zijn op 25 april gesloten en het openbaar vervoer is slechts beperkt beschikbaar!

Wil je een beeld krijgen van die tijd, kijk dan een van deze films over de oorlog en de bevrijding:

• Roma città aperta – Roberto Rossellini
• Il Partigiano Johnny – Guido Chiesa
• Paisà – Roberto Rossellini
• Piccoli Maestri – Daniele Lucchetti
• L'Agnese va a morire – Giuliano Montaldo

En luister vooral ook naar het bekendste Partizanenlied Bella Ciao, dat oorspronkelijk afkomstig is van de mondine, werksters in de rijstvelden. Zij hadden een andere tekst dan het latere Partizanenlied. De stem van Giovanna Daffini, die het oorspronkelijke Bella Ciao lied zingt, gaat door merg en been. Een vrolijke opzwepende versie is er o.a.van Malavita

 

Bron:www. italie.nl & Italie-kalender

Tentoonstelling Prerafaëlieten in Turijn van 19 april tot 13 juli

U heeft een extra goede reden om dit voorjaar of begin zomer Turijn te bezoeken: van 19 april tot 13 juli  is er een tentoonstelling gewijd aan de kunst van de Prerafaëlieten te zien. Afkomstig uit het Tate-museum uit Engeland, zijn ruim 70 werken na een wereldtour  in Turijn te zien voor ze weer definitief naar Engeland terugkeren.

De zogenaamde Pre‐Raphaelite Brotherhood werd opgericht door  John Millais, William Holman Hunt, John Everett Millais, Dante Gabriel Rossetti, Edward Burne‐Jones en William Morris in 1848 in Londen. Het was een geheim verbond. Zij noemden zich prerafëlieten omdat de schilder Rafaël (1483‐1520) volgens hen het eind markeerde van de bloeiperiode van de kunst. In hun werk lieten zij zich inspireren door de kunst uit de tijd voor Rafaël; de vroege renaissance. Hun bewondering ging met name uit naar de eenvoud daarvan. Botticelli en Lippi behoorden tot de voorbeelden.

Na Rafaël (1483‐1520) zou het volkomen zijn misgegaan met de kunst. De academische schilderkunst uit hun eigen tijd deden ze af als gekunsteld en onwaarachtig. Daarom streefden ze naar een wereld waarin de voortschrijdende mechanisatie een halt zou worden toegeroepen. Hun onderwerpen hadden meestal een religieuze betekenis of waren afgeleid van mythen, sagen of legenden, waarbij het verleden een aanzienlijke rol speelde. De prerafaëlieten legden de basis voor de jugendstilstroming.

 

 

Civitella del Tronto Abruzzo

Van de week was ik in  Civitella del Tronto, wat een een burcht-stadje is in de Italiaanse provincie Teramo (regio Abruzzen).  Het fort van Civitella del Tronto is de grootste door de Bourbon familie gebouwde in Europa. De Bourbons (Borboni in het italiaans) waren koningen van Napels, waartoe de regio Abruzzen behoorde tot de eenwording van Italië. Civitella del Tronto lag aan de Noordgrens van het koninkrijk, die gevormd werd door de rivier de Tronto. Door z'n strategische ligging, bovenop een hoge uitstekende rots, kon men van de burcht de grens goed in de gaten houden. Ook tegenwoordig heb je vanaf de burcht een fantastisch uitzicht dat aan de ene kant van de heuvels van de regio Molise via de Abruzzese Apennijnen naar de heuvels van de Marken loopt en aan de andere kant de Adriatische Kust toont van Monte Conero bij Ancona tot voorbij Pescara.

De provincie Teramo is de meest noordelijk gelegen provincie van de Abruzzo, tegen de grens met Le Marche aan. Civitella is dan ook een goede uitvalsbasis om steden als Ascoli Piceno te bezoeken, en Teramo zelf. Voor wijnliefhebbers is het goed om te weten dat het docg-gebied van Abruzzo hier direct aan grenst. Je kan hier terecht voor de mooiere Montepulciano d’Abruzzo Colline  Teramane DOCG.

Sinds 1992 mag de Montepulciano d'Abruzzo DOC de subzone “Colline Teramane” op het etiket vermelden. Het etiket verwijst hiermee naar de wijn die in de heuvels van de provincie van Teramo wordt gemaakt van de Montepulciano. Sinds 2003 is deze subzone gepromoveerd naar een op zichzelf staande DOCG.

Van de Montepulciano wordt algemeen aangenomen dat zij van oorsprong

uit de Abruzzen stamt, hoewel sommigen menen dat de druif het eerst in de Marken gesignaleerd is. Hoe het ook zij, in de Abruzzen is de Montepulciano, samen met de Trebbiano, de meest aangeplante druivenvariëteit en worden er uiteenlopende wijnen van gemaakt. In de DOCG-status vinden vele wijnmakers de erkenning waren zij al jaren op wachtten.

De wijnen zijn rijk met zachte tannines en kunnen wedijveren met wijnen van hoog niveau zowel op nationaal als op internationaal gebied. De verplichte rijpingstijd is 2 jaar, waarvan tenminste 1 jaar op eikenhouten of kastanjehouten vaten. Hierna volgt nog een rijping op fles van tenminste 6 maanden. De Montepulciano d’Abruzzo Colline Teramane DOCG wordt ook in een Riserva versie op de markt gebracht. Voor de Riserva geldt een rijpingstijd van tenminste 3 jaar. De wijn kan bij allerhande vleesgerechten gedronken worden evenals bij rijpe kazen.

Productiezone: provincie van Teramo

Variëteiten: Montepulciano (min. 90%); Sangiovese (max. 10%)

Tekst - eerste gedeelte wiki en tweede van de Italiaanse wijnwijzer

Abruzzo

Vroeger was het meervoud, tegenwoordig in het enkelvoud- met een zonnetje erbij in het regionale logo. Aanstaande zondag mag ik er naartoe voor een toerismebeurs in teken van 'eco-natura', gevolgd door een korte tour. Het thema van de beurs is logisch gezien het groen-gehalte van de regio. Maar liefst 50.000 hectare groen (verspreid over 80.000 hectare) vind je terug in het oudste natuurpark van Italie, het parco nazionale d'Abruzzo.

De Gran Sasso biedt een uitzicht over een mysterieuze en grotendeels ongerepte natuur waarin verleden en heden zich op betoverende en harmonische wijze ontmoeten: van de door de zon gekuste en met wijngaarden bedekte heuvels tot de stille bossen van de Monti della Laga en de steile en met sneeuw bedekte hellingen van de Corno Grande. De Gran Sasso in de Abruzzen is een kluis boordevol waardevolle schatten.

Het Parco Nazionale d’Abruzzo werd een jaar eerder gesticht dan het Parco Nazionale del Gran Paradiso. Benedetto Croce wist zijn neef Erminio Sipari te overtuigen een park te stichten dat gebaseerd was op het model van het Yellowstone Park in de Verenigde Staten. Je vindt hier een fauna die bestaat uit de grootste dieren van de Apennijnen (bruine beren, Italiaanse gemzen, herten, steenarenden) eindeloze beukenbossen en een bloem die het pronkstuk van het park is: de zeldzame “Venusschoentje” orchidee, een orchideeënsoort dat uitsluitend in berggebieden groeit.
Het Majella “moedergebergte”, het heilige gebergte van de Abruzzen, bevindt zich in een Nationaal
Een landschap waarin dolines, grotten en afwateringen afgewisseld worden met vaste prairies boordevol bloemen en schitterende kloven die de wanden van de bergen, waarvan 30 meer dan drieduizend meter hoog, insnijden.
Park waar de natuur bijna mystiek aandoet. Hier woonden vele kluizenaars en hier leven nog altijd antieke tradities voort waarvan de oorsprong in een ver verleden terug te vinden is.

Naast deze overweldigende natuur waar je uiteraard allerlei sportieve activiteiten kunt ondernemen als trek- en wandeltochten heeft de regio echter nog meer te bieden. Zo en zo ligt het aan de Adriatische zee en is dus automatisch voorzien van een mooie lap kust, toch al gauw zo'n 130 kilometer. Die kust onderscheidt zich ondermeer door de aanwezigheid van zogenaamde Trabocchi die in het water op palen staan. Het zijn een soort vissershutten met een ingenieus systeem om de netten op te halen. Hier in de omgeving is uiteraard de plek om verse vis te eten! Met ernaast een mooie witte pecorino wijn of een goede trebbiano (dat is iets meer een uitdaging maar ze bestaan wel). De pecorino (naam van een druif dus naast de bekende schapenkaas) uit de Abruzzo vind ik meer diepgang hebben dan die uit het naburige Le Marche. Kwa rood is het Montepulciano d'Abruzzo wat de klok slaat- van vooral heel veel slobber tot topkwaliteit met flinke houtlagering.

De Navelli, gelegen tussen de bergen Gran Sasso en de Sirente, is al eeuwenlang het productiegebied van het, uit hele stigma gemaakte saffraan, unaniem wordt verkozen tot de beste van de wereld. In de bergen is het eten verder wat meer rustiek en wordt er het een en ander aan kazen en worsten geproduceerd.

Het meest indrukwekkende eetfestijn wat ik ooit heb meegemaakt was in de Abruzzo: 'La Panarda'- het gaat natuurlijk terug op een eeuwenoud verhaal en is bedoeld om de overvloed te eren- maar hou je vast- in de vorm van 50 tot 60 gerechtjes, en je wordt geacht van ieder gerecht te proeven, anders doe je het ritueel geen eer aan. Voor iedere gang wordt de gong geslagen, Middeleeuwse muziek begeleidt het geheel en in ons geval werd er ook bij iedere gang wat gedeclameerd. Toch een ander concept dan áll you can eat zeg maar.
Tekst over de parken afkomstig van de site: http://www.bezoekabruzzo.nl/