De wijnschool / Enoscuola van Luca Gardini

Luca Gardini, wereldkampioen sommelier in 2010, voorheen werkzaam bij de mooiste sterrenzaken van Italie is voor zichzelf begonnen. Zelf zegt hij dat hij het hoogdravende gedoe zat was en wijn drinken terug wil brengen tot de essentie: "Degustazione Quotidiana" - dagelijkse proeverij- dat is de naam van zijn nieuwe concept dat gisteren voor de pers werd gepresenteerd. Zijn wijnschool- "enoscuola" bevindt zich in de Mercato Centrale di San Lorenzo, in hartje Florence/ Firenze.

Op de begane grond zijn daar nog steeds de vertrouwde winkels met allerhande delicatessen te vinden en stalletjes met de plaatselijke specialiteiten als "trippa" - pens- bij Nerbone stonden ze in de rij.
Boven was vroeger de groente en fruitmarkt te vinden, een kleurrijk schouwspel en een plek waar ik graag mijn boodschappen deed. Tegenwoordig ziet het er heel anders uit en is het omgetoverd in een grote hippe ruimte met verschillende thema's en barren zoals een aparte bierbar, een kookschool, kookboeken sectie, wijnbarsectie en uiteraard de wijnschool van Luca Gardini.

Daarbij verwachtte ik een flinke ruimte, ingericht om eens echt goed te kunnen proeven. De praktijk is iets anders: er is een grote u-bar waar 15 personen aan plaats kunnen nemen. Iedereen heeft wel zijn eigen 'station'  met gootsteen om wijn uit te kunnen spugen en wegspoelen. De glazen zijn een novititeit en expres zonder steel- dit om de drempel te verlagen en te voorkomen dat mensen niet weten hoe ze een glas beet moeten houden... Daarnaast bevindt de bar zich in een open ruimte- dat heet de eerste vedieping die ook open is, dus alle geluiden van beneden en boven omgeven je. We kregen allemaal een ontvanger voor de microfoon die de docent gebruikte. Met ontvanger kon je de docent wel horen maar ook flink wat extra ruis, zonder hoorde je vooral de omgeving.
We proefden Franciacortabubbels van Berlucchi die uit werden gelegd volgens de utigangspunten van de Enoscuola- ik heb er door de omstandigheden weinig van kunnen horen, maar dit is de vertaling van de uitgangspunten, die ik opzichzelf heel plausibel vind. Ben blij dat ik de wijnen al bij Berlucchi zelf heb kunnen proeven in echte wijnglazen, vind deze meer geschikt voor water.
De Uitgangspunten:
Simpelheid: een wijn met smaak is al groot.
eerlijkheid: respect voor het territorium en de karakteristieken van de verschillende (wijn) soorten
drinkbaarheid: er wordt niet eerst 100 x geroken, maar geconsumeerd. Een 'goede' fles is er een die je leeg drinkt en zin hebt om een tweede te openen.
schoon werken/netheid: wijn mag geen defecten hebben die verdoezeld worden
respect voor andermans smaak. Wijn is om te leren begrijpen maar ook om de dialoog aan te gaan met iedereen. Smaak is niet voor iedereen gelijk.
Op zichzelf een leuk concept, in 40 minuten proef je 4 wijnen en  krijg je ze volgens deze 'methode' uitgelegd. Als ze wat aan de geluidsproblematiek doen en echte wijnglazen nemen dan kom ik graag nog eens langs.

Pontormo en Rosso Fiorentino

Pontormo en Rosso Fiorentino- tentoontstelling te Firenze/ Florence laatste kans!

U heeft nog tot 20 juli de tijd, d.w.z. tot eind deze week om een een zeer bijzondere tentoonstelling te bezichtigen in het Palazzo Strozzi te Firenze. Iedere dag geopend

tot 20.00 uur en donderdags zelfs tot 23.00 uur. Een absolute aanrader!!

Jacopo da Pontormo (Pontorme (nu Empoli), 24 mei 1494 – Florence, 2 januari 1557) was een Florentijns kunstschilder uit de 16e eeuw. Rosso Fiorentino of ook wel Il Rosso, geboren als Giovan Battista di Jacopo di Gasparre (Florence, 1494 - 1540) was een Italiaanse kunstschilder, zijn naam sloeg op de kleur van zijn haardos. Beiden uit 1494, toen Michelangelo net zijn eerste kunstwerken maakte. Toen ze zo'n beetje volwassen waren was Michelangelo samen met Leonardo en Raffael het summum. De werken die hij had gemaakt waaronder een karton voor 'de slag bij Cascina' wat bedoeld was als fresco in het Palazzo Vecchio werd bestempeld als 'school van de wereld' en daar kwam de Sixtijnse kapel in Rome nog overheen.

Tijdgenoten moesten maar zien hoe ze hiermee omgingen, sommigen gingen voor de kopie, anderen probeerden een eigen draai te geven aan de mogelijkheden. Ander kleurgebruik, andere themathiek e.d. Het Manierisme was geboren en Rosso en Pontormo zijn twee top-exponenten ervan die allebei een eigen signatuur hebben ontwikkeld. De tentoonstelling is een unieke gelegenheid om veel van hun werken bijeen te zien, zeker ook vanuit het perspectief dat ze samen begonnen zijn bij dezelfde leermeester Andrea Del Sarto. (Florence, 16 juli 1486/1487? - Florence, 28/29 september 1530 of 21 januari 1531) was een Italiaanse kunstschilder die faam maakte tijdens de hoogrenaissance. Hij genoot hoog aanzien bij tijdgenoten als een kunstenaar "senza errori" (dat wil zeggen foutloos).


De tentoonstelling laat goed overeenkomsten zien, maar ook waar de wegen zich scheiden- in stijl maar ook bijvoorbeeld in opdrachtgeverschap. Helaas missen er een paar topwerken, waaronder de uitmuntende kruisafname van Pontormo in de San Felicita, maar die kunt u gewoon gratis in die kerk in Firenze gaan bezichtigen (tussen Ponte Vecchio en Palazzo Pitti ad linkerkant, kan niet missen). Voor de Kruisafname van Rosso moet u wat verder reizen naar Volterra, voorwaar geen straf!