Michelangelo's kunstwerken, met name zijn beeldhouwwerken, raken mij. De uitdrukking van geloof, van deemoed, van kracht, van kleur (in de schilderingen), het almachtige ervan, het ongenaakbare. De schoonheid bovenal- van het mannelijk naakt, de spieruitdrukking, de huid, de variatie aan beweging. Zijn originaliteit, zijn visie, zijn liefde. Zijn gedachten zijn ook prachtig, spiritueel- tot uitdrukking komend in prachtige gedichten en brieven. De man moet zo boordevol liefde hebben gezeten. Zijn humor, intelligentie- de verstopte (anatomische) kennis.
De foto's zijn detailfoto's van het crucifix- houten kruisbeeld wat zich in de Sacristie van de Santo Spirito te Florence/ Firenze bevindt ( Oltrarno). Het is een werk waarvan de toeschrijving lang betwijfeld is, maar waarvan recentelijk algemeen aan wordt genomen dat het wel van de hand van Michelangelo is. Het is een vroeg werk wat hij maakte voor prior van de Santo Spirito, Bichiellini van de Augustijner orde. Michelangelo deed dit 'om de prior een plezier te doen’ omdat deze toestond dat Michelangelo in het geheim snachts toegang had tot het knekelhuis om overledenen te kunnen onderzoeken/ontleden. Dit was natuurlijk strikt verboden en voorbehouden aan artsen, maar zowel Michelangelo als Leonardo voelden de noodzaak om lichamen van binnenuit te leren kennen/onderzoeken. De kennis van de anatomie zal in de beeldhouwkunst van Michelangelo nog een grote rol spelen. Dit Kruisbeeld lijkt een eenmalig iets te zijn , maar in een latere periode doet zich een intensivering van zijn zijn geloofsbeleving voor en speelt dit thema een grote rol in zijn tekeningen en dergelijke. Het laatste beeld waaraan hij werkte tot vlak voor zijn dood is een kruisafname (Milano, Castello Sforzesco).
Dichtkunst Als dichter is Michelangelo bekend gebleven
door zijn verzen en sonnetten gericht aan zijn vriend Cavalieri en aan Vittoria
Colonna. Liefde, schoonheid en godsdienst zijn er de thema's van. Soms ook
(zoals in een befaamd kwatrijn op zijn beeld de Nacht) keerde hij zich
fel tegen de bestaande politieke en maatschappelijke toestanden. Verreweg de
meeste schreef hij tussen 1534 en 1564 in Rome; door vreemden achterhaald, zijn
ze in 1623 door zijn achterneef en naamgenoot in sterk verbasterde vorm
gepubliceerd. Pas in de 19de eeuw zijn ze naar de originele manuscripten
uitgegeven. Michelangelo werd begraven in de Santa Croce in Florence; zijn
graftombe, naast de cenotaaf van de door hem zo bewonderde Dante, werd
ontworpen door Vasari.
